ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ «ΔΕΞΙΑ»

Ένα "γράμμα" στην "Καθημερινή" της 15ης Αυγούστου ήταν η αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις. Το "γράμμα του αναγνώστη" είχε βέβαια ιδιαίτερη βαρύτητα αφού το υπέγραφε ο Μιχάλης Πιτσιλίδης, διευθυντής Popular Medicine "Καθημερινή" όπως ο ίδιος υπέγραφε! Το γιατί το δημοσίευσαν σαν δήθεν γράμμα, θα το καταλάβετε όπως το κατάλαβα οδυνηρά κι εγώ. Μεταξύ των άλλων, αναφέρει ότι οι Έλληνες ήταν εισβολείς στην Μικρά Ασία (τους ξεχωρίζει μάλιστα, οι εξ Ελλάδος και οι ντόπιοι), ο Κεμάλ δεν είχε άλλη επιλογή από τον "απελευθερωτικό αγώνα", οι Έλληνες στρατιώτες κατέστρεφαν, έκαιγαν, βίαζαν και σκότωναν αμάχους όπως οι άτακτοι - Τσέτες - Τούρκοι.
Όλα τα παραπάνω είναι - όπως αναφέρει - γεγονότα "με το πραγματικό τους όνομα", ενώ δίνει την εντύπωση ότι "μυξοκλαίει" όταν γράφει ότι σήμερα δεν θα υπήρχε Τουρκία αν νικούσαν οι Έλληνες, οι οποίοι (σ.σ. οι άτιμοι!) θα είχαν πραγματοποιήσει σε μεγάλο βαθμό την … Μεγάλη Ιδέα!

Εκπαιδεύοντας τον αναγνώστη
Ο κάποτε δεξιός και σήμερα "μεσαίος" αναγνώστης, των κάποτε δεξιών εφημερίδων, εκπαιδεύεται στην αποδοχή κάθε "μεγαλοφυούς" ιδέας "εγκεφάλων" απ' την Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες…
Κι αν η "Καθημερινή" περνά "πονηρά" ιδέες που θα τις ζήλευαν οι συνασπιστήριοι της "Αυγής" δεν συμβαίνει το ίδιο με την άλλη μεγάλη "φιλελεύθερη" εφημερίδα, τον "ανανεωμένο" "Ελεύθερο Τύπο", όπου με πληθώρα άρθρων έχει περάσει προ πολλού στην αντίπερα όχθη, υπέρ του βιβλίου της στ δημοτικού, της ελληνοτουρκικής φιλίας και του σχεδίου Ανάν, της υποβάθμισης του ονόματος και των διεκδικήσεων των Σκοπίων.
Στο ίδιο μήκος κύματος εκπομπές κρατικών ή μη καναλιών με "έγκριτους" δημοσιογράφους και καθηγητές πανεπιστημίων" προσπαθούν να πείσουν για τον νέο λόγο και ήθος των "μεσαίων".

Όταν ο Σαββόπουλος "κουρευόταν"
Στο τέλος της δεκαετίας του '80, ο Διονύσης Σαββόπουλος, απογοητευμένος από την κατάντια των αριστερών του "συντρόφων", που το είχαν ρίξει στο φαγοπότι και τη ρεμούλα, έκανε σαφή στροφή προς τους "νοικοκυραίους", θεωρώντας ότι εκεί είχαν απομείνει ψήγματα ηθικής που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την χώρα. (Απ' την άλλη εκτυλίσσονταν σουρεαλιστικές σκηνές με "μερσεντάκηδες" και κυρίες με γούνες εκατομμυρίων να τραγουδούν αγκαλιασμένοι το "φτωχολογιά", στο όνομα του "σοσιαλισμού").
Ο Νιόνιος "που δεν πήγε στον στρατό", αφού ένοιωσε υπερήφανος για τον γυιό του που δεν τον ακολούθησε στο στραβό το δρόμο, στράφηκε στους Έλληνες που ακολουθούσαν - ακόμη - το τρίπτυχο "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια" ως μόνο αντίβαρο στην κατρακύλα του Ελληνισμού.
"Καλλιτεχνική αδεία", βρήκε έναν - κατά τη γνώμη του - τρόπο αφύπνισης των νεοελλήνων, χαρακτηρίζοντας "κωλοέλληνες" και "τσιφτετέλληνες" όλους τους μη "ελληνόψυχους", τους ανήθικους, τα "λαμόγια" μέσα απ' το δίσκο του με τίτλο "το κούρεμα"!
Επειδή δεν ήταν τόσο αφελής (ήταν όμως ως ένα σημείο) ώστε να πιστεύει ότι οι δεξιοί" και γενικώτερα οι "πατριώτες" ήταν αμόλυντοι μέσα στο γενικό κλίμα, στράφηκε ελπίζοντας στο πιο συντηρητικό κομμάτι του ελληνισμού, (τους απόδημους Έλληνες, οι οποίοι μη έχοντας άμεση επαφή με την πατρίδα, έμεναν κατά τεκμήριο αμόλυντοι, πιστοί σε παραδόσεις που άφησαν στην Ελλάδα, πριν 50 και 100 χρόνια.

Οι δεξιοί ακόμη αντιστέκονται
Παρά την καταιγιστική προπαγάνδα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ενάντια σε κάθε τι "συντηρητικό" το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού πρόβαλε αντιστάσεις αξιοθαύμαστες. Ιδιαίτερα στον παλαι ποτέ - χώρο της "δεξιάς", η μόλυνση είχε επηρεάσει μόνο τα ανώτερα κλιμάκια, πολιτικά ή μη, πράγμα που διαπιστώνουμε σήμερα με οδυνηρό τρόπο.
Όμως από τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία και τις ταυτότητες, μέχρι τα Gay parade της Ντόρας υπάρχει τεράστιο χάσμα. Οι δεξιοί που τους είπαν μεσαίους, φιλελεύθερους, νεοφιλελεύθερους, αντιεθνικιστές κλπ βρίσκονται πλέον σε ιδεολογική σύγχυση, παραπαίοντας μεταξύ ορθοδοξίας και αθεϊας, πατριωτισμού και κοσμοπολιτισμού, συντηρητισμού και ελευθεριότητας.

Τα σχέδια του παρελθόντος
Αυτά όμως δεν έγιναν απ' την μία μέρα στην άλλη. Από τις ακατανόητες τότε αλλαγές στην παιδεία, του Ράλλη, με την "δημοτικιά" (υπό των χειροκροτημάτων της "προοδευτικής διανόησης"), μέχρι τις απόλυτα κατανοητές αλλαγές στα βιβλία της ιστορίας σήμερα, ο Έλληνας - και ειδικά αυτός με τις μεγαλύτερες αντιστάσεις - "εκπαιδεύεται.
Αν σκεφθούμε και ότι ο μεσαίος - πρώην δεξιός ψηφοφόρος, είχε προ πολλού χάσει κάθε επαφή με ιδεολογίες και απλώς αναμάσαγε ό,τι θυμόταν απ' τις διηγήσεις των παλαιοτέρων, τότε καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί σήμερα, δέχεται την τελική πλύση εγκεφάλου που πιθανότατα τον κατατάσσει οριστικά στην αντίπερα όχθη, από κάθε τι "ελληνικό στον κόσμο αυτό".

Αγκαλίτσες
Το νέο άθυρμα των "εκπαιδευτών", σίγουρα νομίζει - ή έστω "ελπίζει" - ότι από σήμερα και στο μέλλον θα χορεύει - αν όχι χορούς κυκλωτικούς - τουλάχιστον αγκαλιά (με αγάπη και χαρά) με όλους τους πρώην εχθρούς -νυν φίλους - στην αιωνιότητα.
Επειδή όμως "κοιμάται ολόρθος", ας προσπαθήσει να ανοίξει τα ματάκια του και να δει ότι αυτοί που τον αγκαλιάζουν, δεν είναι άλλοι από τους Τσέτες που έσφαξαν τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, και του χαμογελούν από κοντά - περισσότερο από ποτέ - ο Αττίλας, ο Εφιάλτης, και ο Πήλιος Γούσης, σε μία πραγματικά μεγάλη παρέα με κοσμοπολίτες και αριστεριστές.